Purmerend. Met tranen in zijn ogen, een brok in de keel probeert Liklikwalitil na afloop het gevoel van ’het moment’ onder woorden te brengen. „Ik ben nu heel erg emotioneel”, stamelt de gevierde man, kort nadat hij eerst zelf de zesde penalty heeft raak geschoten en aansluitend die van Swift-invaller Maurits van Vliet keerde. „Ik had de club een dag voor sluiting van de overschrijvingstermijn laten weten toch te vertrekken. Ik wil een stap maken en ga naar tweededivisionst ADO’20. Dat was, zeker zo kort voor de finale, natuurlijk niet zo fijn om te horen. Hoe gaaf is het dan, dat ik op deze manier afscheid neem.’’

Zo kreeg de ontlading bij de ploeg van de eveneens vertrekkende Guillaume Groot - hij gaat naar Assendelft - een extra dimensie. Het was vanaf de aftrap toch al een rollercoaster geweest. Het werd een finale met letterlijk alles erop en eraan, uitgerekt tot een absolute apotheose, simpelweg omdat er een beslissing moest vallen. Dat de winnaar het Saenden van Groot zou worden, daar zag het in de eerste helft geen moment naar uit. „Het tempo lag bij ons veel te laag. We waren niet in staat de vrije man te vinden. Swift speelde een aangepast systeem en daar hadden we het antwoord niet op”, aldus de analyse van de oefenmeester over de eerste 45 minuten.

Daarin liep Saenden tegen een verdiende 0-1 achterstand op. Vooral linkerspits Thijs Burgmans was een plaag voor de Wormerveerse defensie. Zijn snelheid en balvaardigheid leidden regelmatig doelgevaarlijke situaties in. De openingstreffer van Swift viel echter uit een corner; Randy de Wit mocht ongedekt inkoppen. Het antwoord bleef achterwege en dat bracht Groot ertoe in te grijpen. Vlak voor rust bracht hij twee invallers. Om luttele minuten later in de kleedkamer helemaal uit zijn dak te gaan: „Ik zal niet herhalen wat ik daar heb gezegd, maar de stoom kwam uit mijn oren. Het is een finale, maar er werd nauwelijks energie geïnvesteerd. Ik was daar helemaal klaar mee.”

Het was een niets en niemand ontziende tirade, die zijn uitwerking niet miste. Binnen vijf minuten boog Saenden de achterstand om in een voorsprong. Ferry Heinis - snoeihard schot - en Mikey Hoffs - prima afgeronde actie - tekenden voor de ommekeer in het duel. Ineens speelde de ploeg uit Wormerveer zoals dat in een alles of niets wedstrijd mag worden gevraagd. Dat dit in duels ook kan leiden tot ongelukkig ingrijpen kwam ook naar voren. Swift-spits Stijn van der Slot liet zich bij een gering contact randje zestien vallen. Hij verzilverde de gemakkelijk gegeven penalty zelf.

Beide ploegen gingen daarna lange tijd vol voor de winst. Saenden creëerde de beste mogelijkheden, waar Swift nog het dichtste bij was; Liklikwatil stond in de slotfase van de reguliere tijd echter op de goede plek. Aan de andere kant zag Saenden een treffer wegens buitenspel afgekeurd worden. Aan alles was af te zien, dat niemand zin had in een verlenging. Die kwam er echter wel, maar leverde geen treffers op. In de penaltyserie toonden beide ploegen zich overtuigend trefzeker. Tot Liklikwalit zijn heldendaad verrichtte op de zevende strafschop van Swift. „Ik ben blij dat ik Saenden met een goed gevoel in de tweede klasse kan achterlaten”, sloot een gelukkige Groot de thriller af.